Impressie Colors of Spring door Jochem Knoef

22 maart, ik zit met mijn zus op een kerkbankje in de grote kerk in Wehl, AMDG gaat beginnen met het geplande voorjaarsconcert. De orgel achter het publiek opent de middag groots, waarna zangeres Aafke Huurenkamp en trompettist Rik Thijssen de aandacht pakken met het openingsnummer, waarin duidelijk wordt dat we vooral in de kerk bij elkaar zijn gekomen voor de muziek, niet per se voor de Heer. Een goede opening denk ik, zo voelen alle atheïsten in de kerk zich ook wat meer op hun plaats.
De zon schijnt fraai door het glas in lood van de kerk. Het concert staat vandaag bol van de verschillende formaties en verrassende stukken waar telkens de afwisseling wordt gezocht tussen het orkest, de slagwerkgroep, het orgel of Aafke de zangeres. Dit maakt het logistiek soms wat lastig, maar wel dynamisch en erg leuk om naar te kijken. Bij het stuk “Symfonie nr.3 in c mineur”, waar het orkest samenspeelt met Wilbert Berendsen op orgel, wordt de kerk helemaal gevuld met geluid. Ik zit op advies in het midden van de kerk omdat daar de akoestiek het beste tot zijn recht schijnt te komen. Het werpt zijn vruchten af: op een gegeven moment bereiken de klanken van het orkest en het geluid van het orgel een ultieme verhouding. Even weet ik niet meer of het orgel achterin de kerk nog steeds meespeelt, totdat het scherpe koper van de AMDG een frase afrondt en het warme geluid van het orgel weer aanzwelt. Daar kan een muzikant van genieten.

Zeker niet in laatste plaats was ik uit Leeuwarden gekomen voor het concert, omdat ik geïnformeerd was dat vader en moeder Knoef veel te doen zouden hebben dit optreden. Normaliter actief in de bassectie achterin het orkest, treden ze vanmiddag ook veelvuldig op de voorgrond; in een komisch basduet in het stuk Little Red Monkey, op de piano tijdens Gabriella’s Song, op de basgitaar in samenwerking met de slagwerkgroep. De rollen zijn vanmiddag even omgedraaid; als trotse zoon zit ik in het publiek te kijken hoe pa en ma de show stelen. Pa had op zich wel een wat minder bescheiden basversterker mogen gebruiken zodat ‘ie wat beter te horen zou zijn. Op het verlanglijstje voor de aankomende verjaardag?
Voor mij het hoogtepunt van de middag: Adios Noniño, gespeeld door de saxofoongroep van AMDG. Misschien omdat de eerdere stukken van de middag hebben laten horen hoe groot het orkest (en het orgel) kunnen klinken, is de impact van dit stuk in intieme setting des te groter. Erg mooi samengespeeld! Ik blijf opkijken van het geluid dat Eddy uit zijn altsaxofoon weet te toveren, schitterend.
Het is wel een lange zit, deze middag. Hoewel ik blij ben dat er geen pauze is tijdens het concert, want dat haalt het tempo uit het optreden, krijg ik een beetje een houten reet van de bankjes in de kerk. De spanningsboog van het gehele concert zakt wat in tijdens de solostukken op het orgel.
Al met al was het een bijzonder optreden. Goed om te zien dat AMDG in staat is een sterk afwisselend programma neer te zetten, en dat het concert kleur krijgt door de vele samenwerkingen die te zien en te horen waren. Muziek maken doe je samen. Tot de volgende keer!

Jochem Knoef

022SKA_5646